Αντίγραφο γυναικείας μορφής που οι περισσότεροι μελετητές ταυτίζουν με την Εστία. Το πρωτότυπο γλυπτό βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου μετά την αρπαγή του από τον Thomas Bruce, λόρδο του Elgin, ο οποίος το 1801-1804, όταν η Ελλάδα βρισκόταν ακόμη υπό οθωμανική κατοχή, απέσπασε από το αέτωμα τα περισσότερα από τα γλυπτά που βρήκε εκεί.

Η θεά, καθισμένη πάνω σε βραχώδες έξαρμα, στρέφει ελαφρώς τον κορμό της προς το κέντρο του αετώματος, όπου εκτυλισσόταν η σκηνή της γέννησης της Αθηνάς. Το δεξί πόδι της λυγίζει έντονα προς τα πίσω, ενώ το αριστερό προβάλλει διαγώνια μπροστά, δίνοντας την αίσθηση της στροφής ή της προσπάθειας να ανασηκωθεί. Φορά χιτώνα με μανίκια, που γλιστράει από τον δεξιό ώμο, ιμάτιο, το οποίο τυλίγεται γύρω της και καλύπτει μπροστά τα πόδια της και σανδάλια με ψηλές σόλες. Το κεφάλι και τα χέρια λείπουν.

Τα δύο αετώματα του Παρθενώνα διακοσμούνται με 50 περίπου αγάλματα υπερφυσικού μεγέθους. Τα γλυπτά, τέλεια δουλεμένα και στις πίσω αθέατες πλευρές, συνθέτουν σκηνές από τους μύθους της θεάς Αθηνάς. Στο ανατολικό αέτωμα εικονίζεται η θαυματουργή γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του πατέρα της Δία. Τη σκηνή, που διαδραματίζεται στον Όλυμπο, παρακολουθούν οι υπόλοιποι θεοί όρθιοι, καθιστοί ή μισοξαπλωμένοι. Τις δύο γωνίες του αετώματος γεμίζουν το άρμα του Ήλιου που αναδύεται από τη θάλασσα και της Σελήνης που βυθίζεται, προσδιορίζοντας έτσι τη γέννηση της θεάς την αυγή. Το κέντρο της σκηνής καταλάμβαναν τα αγάλματα του Δία και της Αθηνάς. Εξαιτίας των περιπετειών που γνώρισε το μνημείο στους αιώνες που ακολούθησαν, πολλά γλυπτά έχουν χαθεί, άλλα σώζονται ακρωτηριασμένα και άλλα σε μικρά θραύσματα.